San Ignatio en bescherming, goede gezondheid en ha - Reisverslag uit Buenos Aires, Argentinië van Alice Kate - WaarBenJij.nu San Ignatio en bescherming, goede gezondheid en ha - Reisverslag uit Buenos Aires, Argentinië van Alice Kate - WaarBenJij.nu

San Ignatio en bescherming, goede gezondheid en ha

Door: Alice

Blijf op de hoogte en volg Alice

05 Februari 2008 | Argentinië, Buenos Aires

Dag lieve mensen, door jullie berichten voel ik me heel dichtbij iedereen. En Margriet, dat wist ik niet maar het voelt helemaal kloppend! Wat voel ik me hier thuis en veilig!

Gisteren was de trip naar San Ignatio gepland.
Ik werd om 8 uur opgehaald voor een rit van 300 km heen en terug. Onderweg bleek een stop gepland bij een edelstenenmijn (Wanda). In het vulkanische gesteente bleken enorme edelstenen te zitten. Het was bijzonder indrukwekkend. Er werd amatist, agaat, en kwarts gedolven. Deze staan volgens zeggen voor: bescherming, goede gezondheid en harmonie. Hoe kan het zo verkeren...Ik heb in ieder geval een mooie hanger gekocht waar alledrie in terugkomen.
San Ignatio is een van de ruines van de reducciones/missiones(nederzettingen van tot het Christendom bekeerde Indianen de Guarani)van de Jezuitenmissies. De provincie is naar deze Missiones genoemd. Ik had jullie al over de film de Mission verteld. De film gaat over deze missies en is deels gedraaid in San Ignatio. Vanaf 1549 moesten de indianen (de Guarani) in ruil voor ´bescherming´ voor de Jezuiten werken. Het leidde tot grove onderdrukking, waarbij ze hun zwervend bestaan moesten opgeven en ondergebracht werden in de reducciones/Missiones. Vreemd genoeg ondergingen de indianen dit min of meer vrijwillig. Ze gingen zelfs zo ver dat ze zelf kerken op gingen richten omdat ze het belang voor het christendom zagen. De persoonlijke ´dienstverlening´ wordt dan ook afgeschaft, ook omdat dit niet meer vanuit Spanje(!?) goed geacht wordt. Het echte gevaar voor de Indianen komt als de Portugezen ze als slaven wil gaan verkopen aan Brazilië. De Jezuiten zien zich nu genoodzaakt de guarani te bewapenen zodat ze zichzelf kunnen verdedigen. Tussen 1700 en 1750 beleven de missiones hun grootste bloeitijd maar doordat in Spanje de macht overgaat van de Habsburgers naar de Bourbons en een van deze nazaten ook nog met een Portugeze vrouw getrouwd is, wil Portugal dit stuk land inlijven en gaan de Missiones met veel bloedvergieten in 1756 ten onder. De Guarani worden weer het woud ingstuurd. Deze episode in onze wereldgeschiedenis heeft de basis gelegd voor de verklaring van de fundamentele rechten van de mens.

Vandaag heb ik een dag vrij voordat ik morgen naar Buenos Aires vertrek. Ik heb deze dag benut om aan te tutten in het hotel. Bij het hotel blijkt en klein kapelletje te zijn met allemaal prentjes van heiligen, waaronder Padre Pio.
Ook heb ik de dag benut om naar het plaatsje Puerto Iguazu te gaan en naar het drielandenpunt met Paraguay en Brazilie.
Puerto Iguazu heeft als wapen een vlinder, het houdt niet op! Het blijkt hier voor de inwoners heel gewoon te zijn om in de supermarkt uit eten te gaan. Voor 2 euro een heel buffet kon ik niet aan mij voorbij laten gaan. Daarna lopend naar het drielandenpunt. Dit valt samen met de loop van 2 rivieren( de rio Parana en de rio Iguazu). Onderweg was ik mij zeer bewust van de ontspannen sfeer die deze regio heeft. Het was volledig oke om hier in m´n eentje te zijn. Terug in Iguazu heb ik een heel leuk kerststalletje gekocht met een lama en oorbellen met vlinders(!). In de kerk van Iguazu heb ik de liederen bij de zevende stap van Franciscus gezongen. Een prachtige accoustiek en een heerlijk koele plek op een bloedhete dag.

Ik wens jullie allemaal een fijne nacht toe. Ik ga nog even zwemmen en dan eten!
Collega´s, ik neem er eentje op jullie!

San Ignatio:

Refr: Gods woord is niet gegeven opdat het de mensen scheidt.
Het Woord is als een brug die liefde heen en terug draagt, liefde heen en terug draagt.
Gods Woord is niet gegeven heersend over ons,
Het Woord vervult zichzelf in gesprek tussen ons.
Het Woord is niet gegeven dat het onderdrukt.
Gods Woorden zoeken altijd ons geluk. Refr:
Gods Woord is niet beladen, niet trots, arrogant.
Het Woord staat altijd open voor de andere kant.
Het Woord weigert het leven goedkoop af te doen.
Het Woord komt als wij deuren opendoen. Refr:
Gods Woord zaait geen argwaan en houdt zich ver van nijd.
Het Woord verdrijft verdriet en alle treurigheid.
Het Woord helpt op te bouwen, nieuwe levenskracht.
Een wereld vol van vrede en vol van pracht.

Met machtsvertoon en geweld bereik je niet wat je wenst:

Nicht durch Macht und Gewalt, durch Macht und Gewalt, sondern durch meinen Geist.
(Niet door macht en geweld, door macht en geweld, maar door mijn Geest.)

De fundamentele rechten van de mens, het helen van volken, delen in wat de aarde voortbrengt:

For the healing of the nations, Lord, we pray with one accord;
for a just and equal sharing of the things that earth affords.
To a life, of love in action help us rise and pledge our word.
(Voor het helen van de volken, bidden wij eenstemmig voor een rechtvaardig en eerlijk delen van dat wat de aarde voortbrengt…)

Lead us, Father, into freedom, from despair your world release;
That redeemed from war and hatred, all may come and go in peace.
Show us how through care and goodness fear will die and hop increase.
(…)

All that kills abundant living, let it from the earth be banned:
Pride of status, race or schooling, dogmas that obscure yourplan.
In our common quest for justice may we hallow life’s brief span.
(…)
You, creator God, have written your great name on human kind;
for our growing in your likeness bring the life of Christ to mind:
That by our response and service earth its destiny may find.
(…)

We kunnen nog wat leren van de Guarani:

Il n’est pas de plus grand amour que de donner sa vie pour ceux qu’on aime.
Grande est ta bonté, Seigneur, envers nous!
( Er is geen grotere liefde dan je leven te geven voor je vrienden. Groot is Uw Goedheid, Heer, naar ons.)

  • 06 Februari 2008 - 07:10

    Dianne:

    Ha Alice,

    Ik ben de eerste reactie zo te zien. Maar ik ben ook extreem vroeg op mijn werk alle mail aan het lezen. Ik heb de watervallen van bier en carnaval dit jaat maar eens overgeslagen. Dus ik zit hier in een door godverlaten afdeling te lezen over vlinders, watervallen, zon, buffeten etc. Wij hadden het koffiedrinken bij albert heyn al ontdekt als uitje, maar een heel buffet: goed idee!! Ben blij dat je ook even aan mij dacht, maar de poncho's roepen me nog steeds warme en koude golven op: bewijs maar eens met een foto dat ponchodansen hip is!!Nou het ziet eruit en klinkt als een heerlijke reis.

    Ik reis een heel klein beetje mee.

    Gr. Dianne

  • 06 Februari 2008 - 09:00

    Marlies:

    lieve alice,
    hier regent het pijpestelen, maar ik krijg het helemaal warm van jouw verhalen en foto's. hartelijk dank voor de lange geschiedenisles!
    wat fijn dat je je zo thuis voelt en dat je zo geniet.
    ik wens je een fijne voortzetting van deze bijzondere reis ...
    liefs, marlies

  • 06 Februari 2008 - 10:02

    Liesbeth:

    Ha die Alice, ongelofelijk hoeveel indrukken je kunt opdoen in slechts enkele dagen, he. Heerlijk toch. Het vallende water hier is lang niet zo interessant als daar bij jou. Van regenbogen is hier ook geen sprake. Dus als je nog wat zonnestraaltjes over hebt...Groeten en geniet ervan, Liesbeth

  • 06 Februari 2008 - 10:30

    Margriet:

    Hoi Alice,

    Dit keer maken de foto's de meeste indruk op me. Ik weet nu waarom ik zo'n reis nog niet gemaakt heb; ik kom waarschijnlijk nooit meer terug. Wat een schoonheid en puurheid vergeleken met ons dichtgebetonneerde kikkerlandje. Fijn dat je dit met ons deelt. Het maakt mij ook blij.

    Blijf vooral schrijven en foto's maken.

    Liefs,
    Margriet

  • 06 Februari 2008 - 12:18

    Nies:

    Hoi Alice,
    wat een prachtige natuur, volgens ons moet je als je terug bent in holland reintegreren.
    De stenen die je hebt gezien, hebben wij ook gezien, maar dan in holland bij mijn zus die jaren in brasil heeft gewoont, en enkele fotos zijn voor ons herkenbaar
    van de foto's van mijn zus en zwager, die in in dacht in Parana hebben gewoont
    in Hollanda.
    wij zijn weer boven water letterlijk en figuurlijk van de carnaval.
    Geniet verder, de nog komende tijd.
    Nies en Johan

  • 06 Februari 2008 - 12:23

    Zuurpruim:

    “Vroeger” ging iemand op reis (vakantie, zakelijk, familiebezoek), bijvoorbeeld naar een ver vreemd land, maakte daar het één en ander mee, had mooie momenten, zag allerlei interessants, maakte foto’s, snoof nieuwe geuren, sprak een andere taal, ontmoette nieuwe mensen, etc.

    De reiziger was 14 dagen of een maand of een halfjaar uit de vertrouwde omgeving. Zij nam afstand, ook figuurlijk, van haar dagelijkse doen & laten. Zij was weg en de achterblijvers moesten het voor een tijd zonder haar stellen.

    De reiziger had volop gelegenheid om de nieuwe omgeving over zich heen te laten komen, er zelfs in op (of onder) te gaan. (Of om een onbekend virus op te doen en strontziek te worden, maar dat is weer een ander verhaal).

    Bij terugkomst moest de reiziger al die nieuwe indrukken verwerken, er haar voordeel mee doen en de thuisblijvers al dan niet vervelen met haar verhalen over hoe hartelijk de autochtonen waren, hoe lekker warm het was en hoe indrukwekkend de mo(nu)menten. Zij deed verslag van haar belevenissen en toonde de afdrukken van haar photographische indrukken en deelde souvenirs uit (een keisteen, een fles van de lokale drank, een T-shirt of erger).

    De achterblijvers waren onder de indruk, bewonderend, afgunstig, geïnteresseerd of onverschillig.

    Maar “tegenwoordig” met netstekken als waarbenjij.nu (en er zullen ongetwijfeld meer van dergelijke websites zijn) is het anders.

    Bij alles wat zij daar ziet en doet moet zij zich bedenken of en hoe zij het in haar blog gaat beschrijven. Zij is voortdurend op zoek naar een internetcafé om haar berichtgeving bij te houden of zij moet steeds opletten of zij wel “bereik heeft”.

    Gaandewegalice heeft zichzelf gedwongen om ons, de thuisblijvers stap voor stap deelgenoot te maken van haar reilen & zeilen aan de andere kant van de wereld. Wij zijn dus nooit uit haar gedachten, zij is niet echt weg, zij kan zich niet voor een tijdje losmaken van het oude vertrouwde, wat toch één van de redenen is om een verre reis te ondernemen. Zij is een virtuele reisleidster die ons op sleeptouw neemt. Zij is niet voor zichzelf aan het reizen maar voor ons—de commentaren op haar dagboek geven dat ten overvloede aan.

    Gaandewegalice is niet echt weg.

  • 06 Februari 2008 - 19:40

    Martha Van Mierlo:

    Wat een leuke foto's ik wist wel dat ze daar ook vrachtwagens hadden de rode ster(mercedersheeft vast geen stuurbekrachteger! iedereen leeft met je mee en iedereen kijkt mee veel plezier en we denken aan je kusjes van ons 4-en
    Martha

  • 06 Februari 2008 - 20:02

    Mams:

    Lieve Alice,
    Ik hebje mooie foto's gezien en ben heel blij dat je het zo naar je zin hebt.
    Geniet maar heel veel,je hebt nu de kans.
    Fijn dat we vandaag telefonisch contact hebben gehad.Pas goed op jezelf en ik hoop gauw weer wat van je te horen en zien.
    Groetjes en een dikke kus van je moeder.

    Ook van Marnix en Elen een fijne reis toegewenst en nog heel veel mooie foto's sturen!

  • 06 Februari 2008 - 20:50

    Frieda:

    hoi alice,

    o wat wou ik dat ik op die plaats kon zijn. ik vond die film (de mission)heel erg ingrijpend. er is daar op die grond zoveel gebeurd. wat fijn dat ik dank zij jou verslag en de foto's een stukje mee kan genieten.

    een hele dikke knuf
    frieda

  • 13 Februari 2008 - 21:51

    Gaby:

    Zie nu pas welke beschermengelen je mee hebt genomen. Paste wel heh, dat kaartje?!

    Liefs en neem ons verder mee...

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Alice

Pelgrim op aarde, pelgrim een leven lang, zoeken een mens te zijn, weigeren gejaagd en bang levenloos te leven, en daarom vol levensdrang: gaandeweg de weg gaan, gaan onbegane weg. Na een jaar van toeleven naar dit deel van mijn pelgrimage op aarde, ga ik volgende week op weg naar Argentinie en Chili. Het zal daar warm en koud zijn, de natuur zal overweldigend zijn, de mensen zullen nieuw en vaker onverstaanbaar zijn. Ik heb er zin in om deze onbegane weg tot begane weg te maken! In mijn rugzak neem ik waarschijnlijk meer mee dan ik nodig heb, maar er zitten in ieder geval ook 44 liederen in waar ik (ver)beel(ding)en bij wil gaan zoeken. De reis zal gaan van Iguazu via Buenos Aires naar Pathagonie. Vandaar naar Punta Arenas en Bariloche. Gelukkig kan ik met Margreet ter plekke al veel delen van deze reis, maar hoop ik jullie op de hoogte te houden via deze site. Dus: tot binnenkort!

Actief sinds 23 Juli 2012
Verslag gelezen: 313
Totaal aantal bezoekers 16778

Voorgaande reizen:

01 Februari 2008 - 27 Februari 2008

Mijn eerste reis

Landen bezocht: